Rozdział 9

      Dziękuję za komentarze. To naprawdę motywuje. A teraz zapraszam do rozdziału 9.

---------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                *z pkt. Rose*

      Ręka bolała mnie jak diabli. Nie mogłam uwierzyć, że dziewczyn i Carlosa Lynn nie poparzyła. W tym momencie moja ręka zaczęła parować. Nie wiedziałam, co się ze mną dzieje. Tym bardziej się zaniepokoiłam, gdy zobaczyłam miny dziewczyn i przerażoną minę Carlosa.

- Ej, nie patrzcie tak na mnie, bo zaczynam się bać. Co jest? Czemu macie takie miny.

- Cóż, jesteś wodą - powiedziała Lynn

- Yyy...O co ci chodzi...?

- O to, że tak jak ja płonęłam, ty teraz jesteś wodą. Samą wodą.

- Co ty pieprzysz?!

- Może zobacz się w lustrze... - powiedziała Jane trzymając lustro na wysokości mojej twarzy.

- O boże...Co...Co się ze mną dzieje?

- To może ja zadzwonię do babci...Ona powinna wiedzieć co robić... - powiedziała Nell podchodząc do torebki i wyciągając telefon. Podczas gdy Nell rozmawiała przez telefon, ja byłam myślami daleko od rzeczywistości. Zastanawiałam się, czy już zawsze będę wyglądać tak...przezroczyście?

- Skoro Lynn udało się zgasić, to ciebie też na pewno będzie można jakoś przywrócić do poprzedniego stanu - powiedziała Jane

- Jak ty...

- Nie zapominaj, że czytam w myślach - powiedziała i uśmiechnęła się przyjaźnie.

- Dobra, słuchajcie dziewczyny. Babcia i dziadek wpadną do nas do hotelu za chwilę i dadzą nam klucze do ich domu. Będziemy mogły tam pomóc wam opanować żywioły i przy okazji mamy zająć się roślinami i domem - powiedziała Nell. W tym momencie rozległo się pukanie do drzwi.

- Ej, to chyba niemożliwe żeby byli tu tak szybko, nie? - spytała Lynn

- Kto tam? - spytała Jane podchodząc do drzwi.

- To my. Kendall, James i ja, Logan. Możemy wejść?

- Ch-chwileczkę - powiedziała zakłopotana do drzwi, a do nas szeptem:

- Dziewczyny! Carlos! Szybko! Schowajcie gdzieś Rose. Nie mogą jej teraz zobaczyć. Dostali by zawału!

- Dobra, tylko gdzie? - spytała również szeptem Lynn

- Może do łazienki?

- Ok! - szepnęliśmy wszyscy. Ja wstałam, Lynn jednym pociągnięciem ściągnęła z łóżka kołdrę, Carlos podszedł do drzwi i stanął pod nimi w razie, gdyby chłopcy zapragnęli nagle wejść, Jane i Nelly zaczęły owijać mnie kołdrą, żeby mnie nikt nie zobaczył, aż w końcu wszystkie 3 wsadziły mnie do łazienki. Kiedy zamykały drzwi usłyszałam głos Jamesa:

- Carlos, spadaj, chcemy wejść! - w tym momencie drzwi do łazienki się zatrzasnęły.

- Co tu się dzieje? Gdzie Rose? - spytał Kendall

- Ee...Rose...Rose jest, yyy...Ona... - zaczęła się jąkać Lynn. Słychać było w jej głosie, że jest zdyszana

- No wysłów się! I coś ty taka zdyszana? Jakaś orgia tu była? - powiedział James

- A co? Żałujesz, że cię nie było? Chciałbyś się zabawić?

- A czemu nie?

- Sorry James, ale ona jest moja. Jak ją tkniesz, to oberwiesz - powiedział żartobliwie Carlos

- Spoko, nie masz się co martwić. Mam inną na oku.

- Dobra, ale wracając do mojego pytania: co z Rose? - spytał lekko poddenerwowany Kendall

- No to...Rose jest... - Lynn znowu nie umiała się wysłowić.

- Rose musiała... - Nelly też miała problem

- No ten, no... - Carlos również. Co im jest?!

- Rose jest w łazience - powiedziała Jane i dodała - Nie przeszkadzajcie jej. Chyba się czymś zatruła, bo mówiła, że jej nie dobrze. Jak się lepiej poczuje, to wyjdzie.

- Dobrze, to my poczekamy, bo musimy to powiedzieć wam wszystkim.

      W pokoju zaległa cisza. Ja gorączkowo starałam się teraz wydostać z pod tej kołdry, ale dziewczyny tak mnie zawinęły, że zamiast się z niej wydostać runęłam na ziemię jak długa i odruchowo wydałam z siebie jęk.

- Rose, co się dzieje?! Wszystko w porządku?! - powiedział Kendall. Zdołałam usiąść i zobaczyłam lekko uchylone drzwi, które momentalnie się zatrzasnęły

- Mówiłyśmy ci już, że źle się czuje! A tak w ogóle, to sprawdzę co z nią - powiedziała Lynn i po chwili już była w łazience.

- Ja pierdole! Rose, nie wiem czemu, ale Kendall mnie wkurwia!

- Właśnie widzę...Znowu płoniesz...

- A ty wciąż jesteś wodą...

- Super...Mogłabyś mi pomóc się wydostać z pod tej kołdry?

- Spoko, tylko najpierw się uspokoję. Nie chcę cię znowu poparzyć - powiedziała, zamknęła oczy i po chwili już nie płonęła.

- Jezu, ja też tak chcę

- Ale jak? - spytała zdziwiona Lynn

- No że sobie zamykam oczy i powracam do swojego normalnego wyglądu.

- Cóż, ja się uspokajam w ten sposób. Dobra, chodź, odwinę cię

- Ok - Lynn mnie odwinęła. Ręka dalej mi parowała, ale już nie tak bardzo.

- Słuchaj, a może wsadź rękę pod chłodną wodę? 

- Dobra, spróbuję... - powiedziałam, podeszłam do umywalki, odkręciłam zimną wodę i wsadziłam rękę pod nią. To było przyjemne. Widziałam w lustrze jak stopniowo powracam do poprzedniego stanu. W tym momencie drzwi łazienki się otworzyły i do środka wlecieli Kendall i James a za nimi weszli babcia i dziadek, a później Jane, Nell, Carlos i Logan. James zemdlał, Carlos i Logan bezskutecznie próbowali go cucić, dziewczyny im pomagały, a Kendall stanął jak wryty i gapił się na mnie.

- Rose, w połowie wciąż jesteś wodą - szepnęła mi na ucho Lynn. Spojrzałam w lustro. Rzeczywiście. Wsadziłam więc rękę z powrotem pod zimną wodę i już po chwili wyglądałam całkiem normalnie.

- Och, Rose, cieszę się, że udało ci się samej opanować zmianę wyglądu - powiedziała babcia, podeszła do mnie i mnie przytuliła

- Tak właściwie, to Evelynn wpadła na pomysł z zimną wodą.

- Czyli jednak nie jesteś tylko nieokrzesaną dziewczyną - powiedziała babcia z uśmiechem do Lynn, lecz po chwili dodała - W pozytywnym tego słowa znaczeniu

- Spoko babciu. Mnie się udało nie zapłonąć przy Carlosie - powiedziała Lynn radośnie

- To prawda, ale nie na długo... - powiedziałam

- Ale to było ze złości - powiedziała i po chwili dodała zwracając się do Kendalla - Sorry, ale nie mogę zbyt długo przebywać w twoim towarzystwie jeżeli dalej będziesz mnie wkurzać, nawet nieumyślnie.

- Wybaczcie, ale czy...Czy Rose właśnie...I czy ty coś mówiłaś, że nie zapłonęłaś przy Carlosie...Co tu się w ogóle dzieje? Czy ktoś raczy mi to wytłumaczyć? - powiedział Kendall wyraźnie przestraszony

- Jezu, ale miałem sen. Śniło mi się, że Rose była...Ej, a tak właściwie to co my wszyscy robimy w łazience? - powiedział James wstając z podłogi.

- Eh...Chodźcie do pokoju. Zaraz wam wszystko wytłumaczymy - powiedziała Lynn.

                                                            *z pkt. Jane*

      Opowiedziałyśmy chłopakom wszystko. Najpierw to, że jesteśmy siostrami. Później powiedziałyśmy o żywiołach, a na końcu o mocach. Carlos nie miał reakcji, ponieważ już to słyszał. Logan zresztą też. Jedynie trochę się zdziwił na wieść o żywiołach i o tym, że jesteśmy siostrami, ale powiedział, że już go raczej nic nie zdziwi. Kendall rozdziawił usta do samej ziemi, a James patrzył się na Nell jak sroka w gnat. Gdy skończyłyśmy, zapadła niezręczna cisza. Bardzo długa cisza. W końcu odezwała się babcia:

- No chłopcy, teraz, gdy już wszystko wiecie, mam nadzieję, że nikomu tego nie wygadacie. Inaczej będziecie mieć do czynienia z nami - uśmiechnęła się przyjaźnie przytulając się do dziadka.

- Posłuchajcie jej. Ona nie żartuje. Nie dość, że silna, to jeszcze wciąż piękna - powiedział dziadek całując babcię. Dziwnie się na to patrzało...

- Chciałabym, żeby w tym wieku ktoś mi powiedział, że jeszcze jestem piękna...Ten obrazek jest strasznie dołujący - powiedziała Lynn bardziej do siebie niż do nas, ale i tak ją usłyszałyśmy.

- Na pewno ktoś taki się znajdzie. Wielu chłopców w tych czasach lubi nieok...yyy...szalone dziewczęta - stwierdziła babcia z uśmiechem.

- Mam nadzieję... - powiedziała Lynn, ale jej myśli były zupełnie inne:

- Już się znalazł. Przecież to oczywiste, że pod względem charakteru ja i Carlos świetnie do siebie pasujemy. Mam tylko nadzieję, że będziemy razem tak długo. No i że nie wykituje przede mną, bo podobno faceci umierają wcześniej...

- Nie martw się Lynn. Ja również uważam, że świetnie do siebie pasujecie - szepnęłam Lynn na ucho

- Skąd ty...

- Przecież potrafię czytać w myślach. Pamiętasz?

- No tak, tylko myślałam, że mam blokadę i ty nie możesz przez to przeniknąć.

- Sama się zastanawiam jak to się stało. Dziwne to wszystko...

- Dziewczynki, zaraz wam wszystko wytłumaczymy. Poza tym musimy wam powiedzieć coś jeszcze - powiedziała lekko zmartwiona babcia, po czym dodała, nie dając nikomu dojść do słowa - Chodzi o to, że skoro Evelynn ma blokadę, a Jane wciąż potrafi czytać jej w myślach, to oznacza to, iż Jane jest nieprawdopodobnie silna. A to, że Rose i Evelynn, które posiadają łączność z żywiołami, potrafią się w nie zamienić, oznacza, że również są silne, oraz że nasze przypuszczenia są słuszne.

- Jakie przypuszczenia? - zapytałam

- No i to jest to, o czym musimy wam powiedzieć. To jest taka jakby...Nie powiedziałabym że to klątwa, chociaż w poprzednich przypadkach tak to wyglądało...

- Babcia, wyduś to w końcu z siebie - powiedziała lekko poddenerwowana Lynn

- Dobrze. Raz na 500 lat, żywioły się uwalniają.

- No ale przecież istnieje wiele ludzi którzy posiadają łączność i to się nie dzieje raz na 500 lat przecież - powiedziała zdezorientowana Nell

- Tak, masz rację. Normalnie żywioły się ujawniają. Ale raz na 500 lat się uwalniają, a to oznacza, że tak jak Evelynn i Rose można się zamienić w dany żywioł. Pozostajecie jeszcze tylko wy - mówiąc to patrzała na mnie i Nell. Nie wiem dlaczego na mnie. Już chciałam zapytać, gdy dodała - Jak same dobrze wiecie, najstarsi przedstawiciele rodzin posiadających moce lub łączność z żywiołami spotykają się co jakiś czas. Normalnie spotykamy się co rok lub dwa, chyba że u kogoś z rodziny pojawi się łączność, albo odkryje moc. Właśnie z powodu czytania w myślach Jane oraz żywiołów Rose i Evelynn jedziemy jutro z dziadkiem do Włoch. Miejsce spotkań zawsze jest to samo. Rzym. Ponadto, skoro u Evelynn i Rose uwolniły się żywioły, to oznacza, że już czas.

- Czas...? Na co czas? I o co chodziło, kiedy mówiłaś, że w poprzednich przypadkach to wyglądało jak klątwa? No i dlaczego kiedy mówiłaś "Pozostajecie jeszcze tylko wy" patrzałaś na mnie? Co ja mam wspólnego z żywiołami? - powiedziałam lekko sfrustrowana

- Cierpliwości. Wszystko po kolei. Po pierwsze: Kiedy to mówiłam patrzałam na ciebie dlatego, że istnieje pewna przepowiednia.

- Raczej klątwa... - powiedział dziadek ale babcia ignorując go kontynuowała:

- Żywioły również odnoszą się do tej przepowiedni, tak samo jak wy wszystkie. Po drugie: Już czas, żeby powiedzieć wam jedną z przepowiedni. A o klątwie później - powiedziała szukając czegoś w torbie. Po chwili ostrożnie wyciągnęła z niej jakąś kartkę. Wyglądała na bardzo starą

- Na tej kartce jest klą...przepowiednia z 1613 r. - powiedział dziadek, po chwili zwracając się do chłopców - Dotyczy tylko naszych wnuczek, ale skoro i tak już wszystko wiecie, to nie mam przeciwwskazań, żebyście jej posłuchali - chłopcy skinęli głowami, a dziadek zabrał się za czytanie:

" Pięć żywiołów 

 Uwolnić pragnie się

W pięciu siostrach

W czasach nowszych niż te

Ogień

W najstarszej

Woda

W uzdolnionej

Ziemia

W wieszczce

Powietrze

W najszybszej

 Noc

W najmłodszej"

- Ale co to ma wspólnego z nami? Przecież nas jest 4, a nie 5 - powiedziała Lynn
- I tu się mylisz. Macie jeszcze jedną siostrę. Nasi najlepsi detektywi - na emeryturze - to sprawdzili. Nazywa się Raven Jackson - powiedziała babcia
- Skądś znam te imię... - powiedziałam. Po chwili mnie oświeciło - Przecież ja ją znam! Gdy byłam w przedszkolu, byłyśmy...
---------------------------------------------------------------------------------------------
      Jak się podobało? Co według was chłopcy muszą powiedzieć dziewczynom? Dlaczego ta przepowiednia jest jak klątwa? Jak myślicie, co takiego się działo między Jane i Raven w przedszkolu? I czy Raven coś zmieni w życiu dziewczyn i chłopaków? I teraz taki mały szantażyk: jeżeli do następnego piątku pojawią się 3 komentarze to dodam następny rozdział. A jeżeli nie, to sobie poczekacie :)
                                                          Janey^^